Śliwka wędrowniczka. Z życia węgierki. Bali, dzień 2.

"Dziarska jestem, stać nie mogę! Już bym chciała ruszać w drogę!"

O gadających i ruchliwych wiktuałach w podróży pisała już Hanna Januszewska.

Nam też trafiła się taka sztuka, mianowicie Śliweczka Wędzona, de domo Węgierka.

Trzęsła się biedaczka z zimna, wystawiona na mróz na przedświątecznym, zabrzańskim targowisku. Widząc nasze opalone lica (jeszcze wtedy nie wiedziała, co to solarium)- krzyknęła wniebogłosy:

-Ratujcież, dobrzy ludzie! A dyć szczeznąć mi tu przyjdzie na tym zapyziałym straganie!

Od razu wywnioskowaliśmy ze śliwkowej mowy, że to prawdziwa panna ze wsi, a takiej szukaliśmy.

Zabraliśmy więc pannę Wędzoną do domu, gdzie zamieszkała w apartamencie, wytapetowanym szarym papierem (zupełnie takim samym, jak na papierowe torby z targu, żeby czuła się jak u siebie).

Głusi na sugestie i zachcianki Śliweczki, której to marzyły się salony i koafiury, rzuciliśmy się w wir świątecznych przygotowań. 

(Czytającym powyższy fragment, a szczególnie jego ostatnie zdanie, członkom rodziny- przypomina się, że jest to fikcja literacka, a nie dokument. Jak piszę, że rzuciliśmy się w wir, to piszę).

Święta, święta i -wiadomo, czas do domu wracać.

W wyniku różnych zawirowań, nasza udomowiona Śliweczka, zamiast zająć miejsce w samolocie z Okęcia, przez Moskwę do Seulu- postanowiła sobie wyruszyć w inną podróż.

Najpierw poleciała do Kongo, ale już na granicy przestraszył ją celnik i postanowiła ukryć się głęboko na dnie bagażu.

Na nic zdały się próby przekonania, że gdzie jak gdzie, ale tu nikt by na nią nie zwrócił uwagi. Wtopiłaby się w tło, można by rzec.

Po owocnym pobycie w Afryce- równikowe słońce służy urodzie niektórych- Śliweczka zażądała odmiany krajobrazu.

Jako że wyemancypowanym i rozentuzjazmowanym niewiastom nie należy dla własnego zdrowia psychicznego i spokoju duszy odmawiać - udaliśmy się z Kongo, przez Paryż i Singapur na Bali.

Tu zblazowana zołza pławiła się w oceanie,

 

Uluwatu.

zwiedzała warsztaty jubilerskie, 

   

 

Tradycyjny wzór, oparty na młodym pędzie paproci

brała udział w  ceremonii pogrzebowej

 

Lektyka na ostatnią podróż

 

Byk, w którym umieszcza się nieboszczyka

 

również niesiony przez krzepkich mężczyzn, na oklep syn zmarłego

wczepiony kurczowo w kark, podczas gdy wóz strażacki leje z hydrantu

 

potem cały korowód

 

wraz z orkiestrą, przemieścił się na plac na końcu wioski, gdzie

 

zmarłego umieszczono we wnętrzu byka

 

i skremowano.

Po tylu wrażeniach i tysiącach przebytych kilometrów, nasza gwiazda postanowiła uświetnić koreańskie kulinarne osiągnięcia i dokonała żywota w staropolskim bigosie.

 

Nasza bohaterka, to ta po prawej.

Tym, którzy wyrazić by mogli ewentualne zdegustowanie umieszczeniem frywolnej śliweczki w towarzystwie balijskiego nieboszczyka, zwracam nieśmiało uwagę, że po pierwsze primo- podczas obrzędu kremacji, kilka metrów od płonącego byka, posilić się było można szaszłykami z kurczaka (tak, tak, pieczonymi na ogniu, na przenośnym ruszcie), a sprzedawcy napojów i owoców krążyli wśród zgromadzonego tłumu, coś jak na polskim odpuście. Nikt nie płakał, nie zawodził, panowała luźna atmosfera.
Po drugie primo- memento mori.
A po trzecie- przepis na bigos.

• 2,5 kg kiszonej kapusty
• 1 kg kapusty białej, poszatkowanej
• 0,5 kg pieczeni wieprzowej, z sosem
• 0,5 kg pieczeni wołowej, z sosem
• 0,5 kg pieczonej kaczki lub gęsi(kura w ostateczności, unikać)
• 10 dag suszonych prawdziwków
• 20 suszonych, a najlepiej jeszcze wędzonych śliwek
• 2 cebule
• ziele angielskie, liść laurowy, jałowiec
• smalec
• szklanka czerwonego wina
• sól i pieprz do smaku, tej pierwszej nie za dużo, bo i kiszona kapusta i pieczone mięsa były już wszak solone, tego drugiego ile dusza zapragnie, bigos lubi pieprz

Nie jest to przepis ortodoksyjny, brak w nim na przykład kiełbasy, która w Korei jest bardzo trudno osiągalna.

Na początku zimy bigos można robić z samej kiszonej kapusty, im później tym ona kwaśniejsza i udział kapusty białej większy.

Grzyby zalać wodą, odstawić na dwie godziny, ugotować, odcedzić, pokroić. Płyn zachować.

Kapusty według możliwości gotować na początku w dwóch osobnych naczyniach, zalane wodą lub rosołem, do miękkości. Potem połączyć.

Przyprawy ziarniste można dodać w całości lub zagotować w małej ilości wody, potrzymać na małym ogniu przez 20 minut i otrzymany wywar wlać do bigosu- to dla tych, którzy nie lubią dostawać na talerzu liścia bobkowego.

Dodać pokrojone mięsiwa, w miarę możliwości z sosami.

Śliwki pokroić na ćwiartki, dołożyć do garnka.

Cebule pokroić, podsmażyć na smalcu, dodać do duszącej się kapusty.

Podlać winem, dusić, dolewając stopniowo wywar z suszonych grzybów.

Pierwszego dnia dusić przez 2, 3 godziny. Schłodzić, a najlepiej zamrozić.

Następnego dnia garnek z zamrożonym bigosem postawić na mały ogień, odmrozić i dusić kolejne 2, 3 godziny, mieszając od czasu do czasu. Po wystudzeniu kolejny raz zamrozić.

Trzeciego dnia procedurę powtórzyć.

Od teraz można oficjalnie cieszyć się bigosem, do tej pory była to kapusta z mięsem.

SMACZNEGO!!!